شب قدر

 ای همه افلاکیان فرمان برت

ای دو صد خورشید عبد قنبرت

 ای تو لبیک دعای مصطفی

یا امیرالمؤمنین یا مرتضی

 عرش باشد عاشق سجاده‏ات

منبر و محراب هم دلداده‏ات

 ای دل تو همسفر با فاطمه

ای اذان آخرت یا فاطمه

 آمده تا فاطمه وقت سفر

دوره خانه نشینی شد به سر

 آمده بر شام هجرانت سحر

دست »سیلی زن« نمی‏بینی دگر

 ای که از غمها دلت آکنده بود

از رخ زهرا دلت شرمنده بود

 دست نامردی غرورت را شکست

بی حیا سنگ صبورت را شکست

 تو اسیر فرقه‏ای خائن شدی

بی نصیب از دیدن محسن شدی

 حالیا کردی محاسن را خضاب

از عزا در آمدی یا بوتراب

 می‏دهد زخم سرت بوی بهشت

می‏روی دیدار بانوی بهشت

 دستهای بسته تو باز شد

لیک غمهای حسن آغاز شد

 بعد تو با غم عجین گردد حسن

دومین خانه نشین گردد حسن

 گر تو سلمان و ابوذر داشتی

میثم و مقداد و قنبر داشتی

 لیک فرزندت ندارد یار و کس

در حریم خود ندارد همنفس

 رفتی و ویرانه ویران‏تر شده

چشم مسکین و یتیمان تر شده

 رفتی و کردی وصیت با حسن

جسم من در نیمه شب بنما کفن

 با همه گفتی تو با صد شور و شین

جملگی باشید غمخوار حسین